ما بدان مقصد عالی نتوانیم رسید ، حتی با یاری شما دوست عزیز!!

زاهد و عجب و نماز و من و مستی و نیاز                              تا تو را خود زمیان با که عنایت باشد

بنده پیر مغانم که زجهلم برهاند                                         پیر ما هرچه کند عین ولایت باشد

دوش ازین غصه نخفتم که رفیقی (حکیمی) می گفت                                                                                                 حافظ ار باده خوری(مست بود) جای شکایت باشد                    

- نمی دونم این واقعا رسمه یا ما رسمش کردیم. هرجوری که هست چیز خوبیه. بهترین خاطره ای که می تونه از هر اردویی برای من باقی بمونه. یک برگه آچهار که یه نصف صفحه حاضرین اردو رو  توش نوشتن و بقیه برگه هم سفید... سفیدی که قراره تا آخر مسافرت زیباترین سیاهی باقیمانده از اردو باشه و  سیاهی که قراره باقی بمونه. سیاهی که با بقیه سیاهی های باقی مونده بعضیا فرق داره.

اصفهان هم این رسم اجرا شد و نوشته یکی از بچه ها خیلی برام خوب از آب دراومد.:

«العقل حسام قاطع و الحلم قطاع ساتر. فاستر خلل خلقک بحلمک و جاهد نفسک بعقلک.»

عقل شمشیر برنده ای است و بردباری محافظی پوشاننده است. پس عیوب خلق ( به ضم خ) خود را با بردباریت بپوشان و با نفس خود به وسیله عقلت بجنگ.

و یکی هم که به دلم خیلی نشست: « برای دوست عزیزم موفقیت، شاداب و سلامت خواستارم»!! قابل توجه دبیر غایب از نظر در محیط مجازی و غایب از نظر در محیط کلاس به علت برف شدید و یخبندان !

- امروز تو مدرسه مون شب شعر برگزار شد. خواهرم می گفت شعرای شب شعر دانشکده ادبیات دانشگاه تهران سطحش از شعرای ما پایین تر بود. خودتون نتیجه بگیرید که سطح ادبیاتی ترین دانشکده تهران پایین است یا سطح مدرسه ما بالاست یا شاید هم...

- در مورد این مطلب:1. تمرینی بود برای کم نوشتن و اثبات تواناییها در ایجاز!  2.روشی بود برای سلامی دوباره به میخانه و گرم کردن دست برای ایام محرم( که با برنامه هایی مفید! در خدمت علاقه مندان و مخاطبان! خواهیم بود انشاء الله) 3. سه بیت ابتدا از نوع اشعار تنگ زدنی ! نیستند.

فکر می کنم باز هم کم نشد! تا دهه اول محرم، یا حق

پیرمغان