هو المحبوب
- مادری دارم بهتر از برگ درخت
دوستانی بهتر از آب روان
و خدایی که در این نزدیکی است
لای این شب بو ها پای آن کاج بلند...
الان بهترین دوران زندگی ام رو دارم طی می کنم . دوستان خوب ، معلمین باحال و ... همه چیز تکمیله! فکر نمی کنم از دنیا چیزی کم داشته باشم. توی این بحث که خدا رو شکر همه نوع نعمتی رو دارم خدا کنه اون ور ماجرا هم همین گونه و حتی خیلی بهتر بشه.
- به نظر من خدا چند تا نعمت به بعضی از انسانها می ده که خیلی بزرگه ، یکی از اونا این هستش که آدم بفهمه که نمی دونه! به لطف یکی از عزیزان پام به مجلسی باز شده که خیلی پرباره برای ظرف خالی من. یکی از مهمترین فوایدشم اینه که کمتر در جهل مرکب نسبت به یکسری مسائل می مونم.
آن کس که بداند و بداند که بداند اسب شرف از گنبد گردون برهانــــد
آن کس که نداند و بداند که نداند لنگان خرک خویش به مقصد برساند
آن کس که بداند و نداند که بداند بیدارش نمائید که بس خفته نمانــد
آن کس که نداند و نداند که نداند در جهل مرکب ابدالدهـــر بمــــانـــد
- "فاقروا ما تیسر من القرآن" همه این آیه را شنیدیم ولی الان قرآن تو زندگی ما چه جایگاهی داره ؟ خیلی از قرآن دور افتادیم، آدم واقعا از عمق جانش می سوزه اون جایی که پیامبر به خداوند میگوید " ان قومی اتخذوا هذا القرآن مهجورا همانا قوم من این قرآن را مهجور قرار دادند ." حالا چه در بحث تکریم چه در بحث خواندن و چه در فهم در حال دور شدن از اونیم. مگر امروز کم درد داریم که "شفاء لما فی الصدور" رو فراموش کردیم؟ مگر اصلا فتنه ها مانند پاره های شب تار (کقطع اللیل المظلم) بر ما مشتبه نمی شود که کسی به "علیکم بالقرآن" توجه نمیکند. مگر ...
حسش نیومد بیشتر از این بنویسم وگرنه حرف در این مقوله زیاده هر چند من نمی تونم حق مطلب رو ادا کنم.
- این هم چند بیت ناب از خواجه تقدیم شما، فقط خواهش می کنم با دقت بخونین:
گل عذاری ز گلستـــــــان جهان ما را بس زین چمن سایـــۀ آن سرو روان ما را بس
...
یار بام ماست چه حاجت که زیادت طلبیـم دولت صحبت آن مونس جــــان ما را بس
از در خویش، خدایا! به بهشتم مفرســــت که در کوی تو از کون و مکـــان ما را بس
حافظ از مشرب قسمت گله نا انصافیست طبع چون آب و غزل های روان ما را بس
- گر برود جـــــــان ما در طلب وصــــــل دوست
حیف نباشد که دوست دوستتر از جان ماست
پیر خمین
البته طبق محاسبات من اون شعر دو به توان سه حالت براش ممکنه! ولی چندتاش تو دامنه نیست! مثلا این موارد غ ق ق هستش: آن کس که بداند و بداند که نداند آن کس که بداند و نداند که نداند آن کس که نداند و بداند که بداند آن کس که نداند و نداند که بداند ااااااااه!!
خدایی الان بهترین دوران زندگیته؟ ایول بابا! (تیکه نمیندازما! راست میگم!)
شکر خدا که هر چه طلب کردم از خدا ...
اشتباه نکن! چون هرچی اولش باشه (مثلا بداند) باید سومیه هم همون باشه! پس به عبارتی میکنه دو به توان دو که همین ۴ تاست.
این خیلی حرفه که بگی الان بهترین دوران زندگیمه!! چون هنوز آینده رو ندیدی!
خدا کنه هر طور که میشه آخرش طوری بشه که بدونیم.
اوووه٬ از اون لحاظ؟!!!...
تقریبا با پیش بینی آینده هم فکر می کنم که باز بهترین دوران زندگی مادی من باشه(الان و ادامه تحصیل در دبیرستان) فقط یه برهه می تونه بهتر باشه ! ( فکر الکی نکنین چیزی نیست که بتونین حدس بزنین! فقط خودم می دونم.)
خوب الحمدلله. خیلی خوشحال شدم از این نوشته شما.
ما هم از خوشحالی شما!
امید که روزهای خوبت با دوام باشه ...
همچنین!
نمی دونند سفر چی
عاشق در به در کی
هر کی بریزه شادونه
فکر میکنند خداشونه
بار ها گفتــــــــه ام بار دگـــــر می گویم
که من دلشده این ره نه به خود می پویم
۱.واقعا خوش بحالت که بهترین دوران رو می گذرونی خدا بیشترش کنه
۲. ما که اصلا حال نمی کنیم
۳.با شعر اخرت خیلی حال کردم...
- زندگی زیباست ای زیبا پسند
زنده اندیشان به زیبایی رسند
- خدا نصیب همه بکنه (بله آقا٬ تا باشه از این چیزا ! )
۱. از این به بعد برای من کامنت میذاری یه طوری باشه که مربوط به من بشه نه اینکه در «جهل مرکب» بمانم.
۲. ما به شادی دوستان شادیم
۳. بهار فصل منه هیچ وقت حس غم نمی کنم (نه هیچ وقت)
بعدش پاییز بعد تابستون افتضاح ترینش هم زمستون که کلی افکت دِپرِس داره
۴. یه شعر جالب دیگه شاید ارتباط معنایی هم نداشته باشه:
یک دست جام باده و بک دست زلف یار
رقصی چنین میانه میدانم آرزوست
یا حق
1- به روی چشم!
2- همچنین
3-بالاخره هر کسی افکتی داره!
4- رقصی چنین میانه ی میدانم آرزوست...
واقعا استفاده کردیم آقا
ما از کدوم دسته هستیم ها ؟
ای کریمی که بخشنده عطایی وای حکیمی که پوشنده خطایی و ای صمدی که از ادراک خلق جدایی و ای احدی که در ذات و صفات بی همتایی و ای خالقی که راهنمائی و ای قادری که خدایی را سزایی . جان ما را صفای خود ده و دل ما را هوای خود ده وچشم ما را ضیای خود ده و ما را آن ده که ما را آن به و مگذار ما را به که و مه .
الهی ! به صلاح آر که نیک بی سامانیم جمع دار که بد پریشانیم .
الهی ! دلی ده که در کار تو جان بازیم و جانی ده که کار آن جهان سازیم .
خلق پندارند که چیزی دارند باش تا فردا پرده بردارند !
دوستان او را مرگ نیست هر چند که منکران را از این برگ نیست .
دل را سلیم کن آنگاه به او تسلیم کن
چون به کار خود فکر می کنم دریای خوف موج میزند و چون در کرم او می نگرم همتم خیمه بر اوج می زند .
اگر مقام خواهی در فناست که فلاح نیابد آنکه به خود مبتلاست .
به کودکی پستی به جوانی مستی به پیری سستی پس کی خدا پرستی ؟
الهی ! همچو بید می لرزم مبادا که هیچ نیرزم .
در این ره اگر بی مرادی مردی اگر بی دردی گردی .
زندگی دام است صید را در دام چه آرام است ؟
آن ارزی که می ورزی .
از آسمان تاج می بارد اما بر سر آن کس که سر فرو آرد .
الهی ! عبدالله را هر از دنیا خواهی دادن آنرا به دشمنان ده وآنچه از آخرت عبدالله را خواهی دادن به دوستان ده که عبدالله را در دنیا رضای تو بس و در عقبی لقای تو بس
کسی که نظر بالایی را گذاشته از اساتید بزرگوار حقیر هستند که در اینترنت با ایشان آشنا شدم.
ان شاء الله به پای هم پیر شید .
چه دید خوشکلی!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!