- اعمال خدا، به سان پژواک کردار ماست.
- جدیدا یه داستان قشنگ خوندم و گفتم اونو بنویسم تا بلکه مخاطبان فضایی ما آدم بشن:
به کرم سبز بیندیش. بیشتر زندگی اش را روی زمین می گذراند، به پرندگان حسد می ورزد و از سرنوشت و شکل کالبدش خشمگین است.
می اندیشد: من منفورترین موجوداتم؛ زشت، کریه، و محکوم به خزیدن بر روی زمین.
اما یک روز، مادر طبیعت از کرم می خواهد پیله ای بتند. کرم یکه می خورد..... پیش از آن هرگز پیله نساخته. گمان می کند باید گور خود را بسازد، و آماده ی مرگ شود. هرچند از زندگی خود تا آن لحظه ناخشنود است، به خدا شکوه می برد: خدایا، درست زمانی که به همه چیز عادت کردم، اندک چیزی را هم که دارم، از من می گیری.
خود را نومیدانه در پیله حبس می کند و منتظر پایان می ماند. چند روز بعد، در میابد که به پروانه ای زیبا تبدیل شده. می تواند به آسمان پرواز کند و بسیار تحسین اش کنند. از معنای زندگی و برنامه های خدا شگفت زده است.
- می دونم گوشتون از نصیحت پره، ولی بدونید که کنکور فقط یه رودخونه س، همین و بس. سال سوم از فضای خوبی که توش قرار گرفتی می پری تو رودخونه ی کنکور. مهم اینه که بعد از کنکور بتونی ازش دربیای. اگه در نیای، خیلی برات گرون تموم می شه. چون وقتی برای کنکور می خونی، به قول بچه ها گفتنی، مخت تعطیل می شه. تو کنکور نه از ابتکار خبری هست و نه از خلاقیت. پس حواست باشه که غرق نشی.
بنیامین
سلام حال شما خوبه .
من از گوگل وبلاگ شما را پیدا کردم .
از اینکه میبینم کسی از حافظ و مولانا و سعدی و ... مینویسه خوشحال میشم .
همین شعر مولانا این جهان کوه ... را که دیدم گفتم که این مطلب را بخوانم .
من هم کنکور دادم منتظر جوابش هستم .
من دیگه از مشتریهای وبلاگ شما هستم ولی از ادبیات زیاد بنویس .
اگر خواستی به داروخانه(شراب خانه) ما بیا تا با دوستان شادیها کنیم .