سلام
یه هفته ای بود که ننوشته بودم.دلم واسه وبلاگ تنگ شده بود.از اظهار نظراتتون ممنونم.
یواش یواش دارم از تابستون خسته میشم.دلم واسه کلاسهای درس تنگ شده.آخه هر چیزی زیادش بده.حتی تعطیلی.امسال باید شروع کنیم و درست و حسابی درس بخونیم و یه ذره اینترنتم کم میشه و ممکنه کمتر توی وبلاگ بیام.
زندگی یکنواخت خیلی بده.احساس میکنم که نزدیک ما چیزی برای تجربه کردن هست که ما نمیبینبمش.به قول ساراماگو:ما کورنیستیم.ولی نمیبینیم.
همه حرف ساراماگو در کتاب کوری همین یک جمله است و بس
حتی حوصله نوشتن یک صفحه هم ندارم.
با دو بیت خداحافظی میکنم.
هرکس بد ما به خلق گوید                         ما سینه او نمی خراشیم
ما خوبی او به خلق گوییم                          تا هر دو دروغ گفته باشیم

یاعلی