دردمندی

خدا مادر بزرگم رو رحمت کنه وقتی که از رادیو یا تلویزیون میشنید که جایی سیل اومده یا تصادف شده  چه قدر ناراحت می شد ! ولی الان هر کسی بشنوه ککشم نمیگزه.
آدم های دردمند خیلی کم اند.همه به فکر خودشونن٬ زمونه ما رو به بد جایی می بره.دیگه کم کسی به درد مردم رو داره.دگه از چمران ها دار فقط خاطره به جا می مونه.
دیروز داشتم با دوستان صحبت می کردم گفتم یه برنامه بزاریم بریم راهپیمایی. همه گفتند امتحان داریم٬ کسی نمیاد! نمیشه!
وظیفه ها رو فراموش کردیم. مراسم احیا مستحبه ولی تبری جزو فروع دینه؛ اونی که هرروز یه عزیزشو از دست میده هم مثل ما مسلمونه؛ همه شنیدیم که امام علی (ع) وقتی زیور یک ن یهودی را ازاو به زور گرفته بودن٬میگن: اگر مسلمانی این رو بشنوه و دق کنه تعجب نمی کنم٬
حالا منو شما چطور ؟ هر روز این همه خبر از فلسطین می شنویم چی میشه؟!

                                       
پیرخمین