من یک نظریه ای برای وبلاگ نویسی دارم. اولین اصل آن می گوید وبلاگ نویسی برای بعضی از افراد همانند آتش تندی است که بعد از مدتی تبدیل به خاکستر می شود! درباره همه ی وبلاگ نویس ها هم این اتفاق خواهد افتاد. حالا برای فرهاد زود تر اتفاق افتاده! این که مشکلی نیست! حالا ممکنه این آتش تند برای شما دیرتر فروکش کنه. می گید نه؟ این خط و این نشون! اصل دوم می گوید که اگر برای نوشتن هدفی نداشته باشی، داری هم وقت خودت را تلف می کنی و هم وقت دیگران. ولی در کل باید این دو تا اصل رو طلا گرفت چون جواب هم داده!
یا مولا ...
حیلت رها کن عاشقا، دیوانه شو دیوانه شو
وندر دل آتش درآ ، پروانه شو پروانه شو
هم خویش را بیگانه کن هم خانه را ویرانه کن
وانگه بیا با عاشقان همخوانه شو، همخوانه شو
روسینه را چون سینها،هفت آب شو از کینها
وانگه شراب عشق را ، پیمانه شو پیمانه شو
باید که جمله جان شوی، تا لایق جانان شوی
گر سوی مستان می روی، مستانه شو مستانه شو
پیر هرات
برای من که شفاف نشد. مسئله رو پیچیده تر کردی.
حکایت خاکستر و آتش خود فصلی ست مشبع که در آینده خواهم نگاشت