رهی معیری

تا خنده شیرین نرباید دلت از دست            از تلخی جان کندن فرهاد بکن یاد
سلام
از نظراتتون و استقبال گرمتون واقعا ممنونم.
بعد مرگم می کشان گویند در میخانه ها         آن سیه مستی که خم ها را تهی میکرد کو؟
پیش امواج حوادث پایداری سهل نیست          مرد  باید  تا  نیندیشد  ز  طوفان  مرد   کو؟
جدیدا زدم تو خط اشعار رهی معیری.فوق العاده است.با اینکه شاعر معاصره ولی اشعارش آدم رو به یاد حافظ و سعدی میندازه.
رهی 59 سال زندگی کرد .در14 سالگی عاشق دختر 20 ساله ای میشه ولی چون این دختر با کس دیگه ای ازدواج میکنه رهی تا آخر عمر با کسی ازدواج نمیکنه و با مادرش زندگی میکنه . از فرط علاقه به مادر آرزوش ندیدن مرگ مادر بوده که بالاخره در سال 1347 به این آرزو میرسه و زودتر از مادرش میمیره.بیشتراشعارش هم که غم و غصه زیادی رو همراه داره متاثر از این زندگیه
اون تا آخر زندگی عاشق زندگی میکنه و با عشق هم میمیره:
تار و پود هستی ام بر باد رفت اما نرفت          عاشقی ها از دلم دیوانگی ها از سرم
یک بیت دیگه هم داره که میگه:
آن که در آغوش گرم دوست شب آرد به روز              سوختن د آتش حسرت نمیداند که چیست
وچند بیت از آخرین سروده استاد که در بستر بیماری سروده:
ندانم  کان  مه نا مهربان یادم کند یا نه؟           فریب انگیزمن باوعده ای شادم کند یا نه؟
خرابم آنچنان کز باده هم تسکین نمی یابم           لب  گرمی  شود  پیدا  که آبادم کند یا نه؟
صبا  از پیامی ده به آن صیاد سنگین دل           که تا گل در چمن باقیست آزادم کند یانه؟
من از یاد عزیزان یک نفس غافل نیم اما           نمی دانم که بعدازمن کسی یادم کند یا نه؟
رهی از ناله ام خون میچکداما نمی دانم            که آن بیدادگر گوشی به فریادم کند یا نه؟      
می خواستم یه کمی شما رو با این شاعر عالیقدر آشنا بکنم.میبخشید اگه زیاد نوشتم.بهتون توصیه میکنم که حتما اشعار رهی رو بخونید.

یا علی

فرهاد