مرواریـــــــد

صدفی به صدف دیگر می گفت: درد عظیمی در درونم دارم. سنگین و گرد است و آزارم می دهد.
صدف دیگر با غرور و نخوت گفت : آسمان و دریا را شکر که من دردی ندارم. من چه از درون و چه از بیرون سالم سالم هستم.
در همان لحظه خرچنگی که از کنارشان می گذشت , گفتگوی آن 2 صدف را شنید و به آن صدفی که از درون و بیرون سالم بود گفت : سالم و سرحالی ؛ اما درد رفیقت , مرواریدی گرانبهاست.

با تشکر

پیر هرات