خش...خش...خش... این صدای خرد شدن برگ درختان است. چه زود پیر و فرسوده شدند.اما یقین دارم اگر امیدی به بهاری تازه نداشتند از کمر می شکستند. و این امید به تولدی دوباره است که طبیعت را زنده نگه داشه است.
صدام که یک عم همه گور گرفت دیدی که چه طور گور صدام گرفت؟
با تشکر
(مولانا) پیر هرات
بازم سلام میگن کم گوی و گزیده گوی خوش بحال من که این وبلاگ رو تونستم ببینم و اولین نظر رو بدم
ای کاش آدما هم این قدرتِ امیدِ برگِ زردِ پاییز رو تو خودشون تقویت میکردن...