رو به قبله

آقا ما الان رو به قبله ایم! انگار این مریضی ما از اون آنفولانزاهای عراقی بوده. تا الان که پیش چهار پنج تا دکتر رفتیم. هر کدومشون هم یه چیزی میگن. فردا هم میرم پیش دکتر عفونی. به احتمال زیاد بیماری عفونیه! تب دارم، تمام بدنم هم درد میکنه. گلودرد هم بد دردیه! فعلا اینجا رو می سپاریم به پیر صبا! ما هم میریم دنبال کار خودمون. میگم سلامتی هم چه قدر خوبه. یه شعر هستش که میگه قدر عافیت کسی داند که چی چی بقیه اش رو یادم نیست! فقط دوستان لطف کنند در وبلاگ هایشان ننویسند که این امر، از الطاف الهی بوده است!!

ما سالها مجاور میخانه بوده ایم                                       روز و شبان به خاک و درش جبهه سوده ایم

پا از گلیم کثرت عالم کشیده ایم                                      خود تکیه ببالش وحدت نموده ایم

با صیقل ریاضت از آئینه ضمیر                                          گرد خودی و زنگ دویی را زدوده ایم

زاهد برو که نغمه منصوری از ازل                                     ما بر فراز دار فنا خوش سروده ایم

نادیده های چند ز دلدار دیده ایم                                      نشنیده های چند ز جانان شنوده ایم

تا رخت جان به سایه سروی کشیده ایم                            صد جوی خون زدیده به دامن گشوده ایم

با تشکر

پیر هرات